"Shihab ad-Dīn" Yahya ibn Habash Suhrawardī [1] ( Parsi: شهاب‌الدین سهروردیcode: fa is deprecated , juga dikenali sebagai Sohrevardi ) (1154–1191) ialah seorang ahli falsafah Parsi dan pengasas aliran Pencahayaan Iran, sebuah aliran yang penting dalam falsafah Islam .Frasa "Cahaya" dalam "Falsafah Pencahayaan" dikenali sebagai sumber ilmu. Dia digelar dengan gelaran terhormat, Shaikh al-ʿIshraq iaitu "Sang Penerang" dan Shaikh al-Maqtul "Guru Yang Terbunuh", merujuk kepada pelaksanaan hukuman matinya kerana perbuatan bidaah . [2] Mulla Sadra, seorang sarjana Parsi era Safavid menyifatkan Suhrawardi sebagai "Si Pengembali Jejak Orang-Orang Bijak Pahlavi (Iran), [3] dan Suhrawardi, dalam karya agungnya "Falsafah Pencahayaan", menganggap dirinya sebagai seorang menghidupkan atau mengembalikan semula tradisi kuno kebijaksanaan Parsi. [4] Suhrawardi memberikan kritikan Platonik yang baru terhadap aliran peripatetik Avicenna yang dominan pada zamannya, dan kritikan itu melibatkan bidang Logik, Fizik, Epistemologi, Psikologi, dan Metafizik . [5] [6]